Osoby

JASIECKI Mieczysław, właściwie Mieczysław Jasieczek (21 lipca 1909 Wołoszki pod Równem na Wołyniu – 27 lipca 1988 Katowice),

aktor. 

Był synem Jana Jasieczka i Doroty z Kuczyńskich. W 1929 przyjechał na Powszechną Wystawę Krajową do Poznania, gdzie oglądał maszyny rolnicze z myślą o przyszłej pracy w majątkach na Wołyniu. Na Wołyń już nie wrócił; jeszcze w tym roku wstąpił do Studia Aktorskiego przy poznańskim Teatrze Nowym, równocześnie w 1929–34 występował na scenie tego teatru. 

W 1934–39 był aktorem poznańskiego Teatru Polskiego; początkowo grał role niewielkie, jak: Kelner (Żołnierz królowej Madagaskaru, 1934), Policjant (W cukierence, 1935), Posłaniec (Przechodzień, 1936), stopniowo otrzymywał większe zadania aktorskie, grał np.: Tomasza (Judasz z Kariothu), Syna (Wyzwolenie), Sebastiana (Wieczór Trzech Króli) – 1936; Don Henryka (Książę Niezłomny), Toma (Pierwsza pani Selby) – 1937. W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej pracował jako robotnik w tartaku w Mszanie Dolnej. Po wojnie wrócił do Poznania, po raz pierwszy wystąpił w Teatrze Polskim 27 kwietnia 1945 w roli Smugonia (Uciekła mi przepióreczka) i według Eugeniusza Żytomirskiego „był rewelacją”; w sezonie 1945/46 grał tu m.in.: Jaśka (Wesele), Szczepaniaka (Zamach).

W sezonach 1946/47–1980/81 należał do zespołu Teatru Śląskiego w Katowicach. W 1951 zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Wśród jego ról warto wymienić takie, jak: Jakub (Głupi Jakub), Albin (Śluby panieńskie) – 1947; Władysław (Wczoraj i przedwczoraj, 1951), Wicherkowski (Dom otwarty, 1953), Paskin (Igraszki trafu i miłości, 1955), Robespierre (Śmierć Dantona, 1957), Stary (Krzesła, 1957), Mazurkiewicz (Żołnierz królowej Madagaskaru, 1958), Papież (Kordian, 1959), Alfieri (Widok z mostu, 1960), Arcybiskup (Tomasz Becket, czyli Honor Boga, 1961), tytułowy Frank V (1962), Doktor (Dziady, 1962), Noczkin (Łaźnia, 1963), Wernyhora (Wesele, 1964), Jusow (Intratna posada, 1966), Dulski (Moralność pani Dulskiej, 1969), Ksiądz Jełowicki (Legion, 1969), Święty Piotr (Śmierć na gruszy, 1970), Markiz de Priego (Ruy Blas, 1971), Walldorf (Wariat i zakonnica, 1972), Eugeniusz (Tango, 1975), Fierapont (Trzy siostry, 1977), Stary Aktor (Hamlet, 1981). 

Był uosobieniem aktora dawnego typu, oddanego całkowicie teatrowi. Występował w różnorodnym repertuarze, sam cenił sobie najbardziej klasyczny. Grał role pierwszoplanowe i niewielkie, nawet epizodyczne, po trafił w nich także skupić na sobie uwagę widzów. Na Śląsku był aktorem bardzo popularnym. Cenił go także Jerzy Jarocki, który powierzył mu m.in. rolę Starego w Krzesłach; stała się ona jego największym sukcesem artystycznym. W dniu 23 stycznia 1970 w roli Rejenta (Zemsta) obchodził jubileusz 40-lecia pracy na scenie. Z tej okazji Irena T. Sławińska pisała:

Zakres ról stworzonych przez niego jest bogaty i niezwykle różnorodny. Był swego czasu amantem, grał role pokrzywdzonych i nieszczęśliwych oraz z równym powodzeniem – role wybitnie komediowe. Nie tylko świetnie potrafi przekazać tekst – posiada piękny głos

z charakterystycznym leciutkim zaśpiewem wschodnim – ale każdą rolę obdarza piętnem swoistej indywidualności.

W 1959–77 wystąpił w kilkudziesięciu  spektaklach Teatru TV, np. jako: Łapka (Nikt mnie nie zna), Profesor Rous (Eksperyment profesora Rousa), Długosz (Kroniki królewskie). Brał udział w słuchowiskach Polskiego Radia. Zagrał w kilku filmach, m.in. w Okrągłym tygodniu (1977), poetyckiej opowieści o życiu współczesnej rodziny górniczej. 

Bibliografia

Almanach 1987/88; Danowicz: Ujarzmianie Melpomeny (il.); Dąbrowski: Na deskach t. 2; Linert: T. Śląski; Linert: T. Śląski 1949–92 (il.); 75 lat T. Pol. w Poznaniu s. 417; T. w Katowicach. 100 lat historii, Katowice 2007; Troczyński: Pisma teatr.; Dz. Zach. 1981 nr 169 (sylwetka J.), 1987 nr 73 (sylwetka J.; il.), 1988 nr 173 (il.); Gaz. Wyb. (Katowice) 2001 nr 94 (il.); Kron. m. Poznania 1962 nr 4 s. 19 (S. Hebanowski; stąd cyt. E. Żytomirskiego); Pam. Teatr. 1980 z. 3–4 s. 456; Rampa 1938/39 nr 4; Teatr 1937 nr 1; Trybuna Rob. 1969 nr 92, 1970 nr 24 (l.T. Sławińska), 1988 nr 175; Wieczór 1975 nr 162; Afisze, Uniw. w Poznaniu; Akta (fot.), ZASP; Programy (m.in. jubileuszowy: 40-lecie pracy aktorskiej Mieczysława Jasieczka-Jasieckiego, Katowice 1970) i wycinki prasowe, IS PAN; Almanach 1944–59; www.filmpolski.pl 

Ikonografia

J. Pogorzelski: Portret, olej, repr. Wieczór 1975 nr 12; Fot. – IS PAN, ITWarszawa, MTWarszawa.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.