Bronisław Dziedzicki
DZIEDZICKI Bronisław, pseud. B. Sław, Sław-Dziedzicki (działał 1904-1928), śpiewak. Pseudonimu Sław używał po I wojnie światowej. Być może to on śpiewał w 1904 w WTM. W 1908 w Warszawie był członkiem amat. zespołów prowadzonych przez J. Hirszfelda, m.in. 31 X t.r. występował w Płocku. W 1909 w rec. z oratorium "Pielgrzymka róży", P. Rytel napisał o D., iż "niemożliwie przeczulał każde śpiewane słowo". Liczne prasowe wzmianki o nim dowodzą jednak, że był utalentowany i miał piękny tenorowy głos. W sez. 1909/10 występował w warsz. kabarecie Momus jako aktor i piosenkarz (śpiewał "wzruszająco"). Latem 1911 występował w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie z zespołem Opery Popularnej i śpiewał partie: Jontka ("Halka"), Beppa ("Pajace"), Turiddu ("Rycerskość wieśniacza"). W 1912 na poranku muzyki popularnej w warsz. Filharmonii i na koncercie w Kielcach wykonywał arie operowe. W sez. 1913/14 występował w warsz. T. Polskim w rolach, które wymagały dobrego śpiewu, np. jako Stach ("Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale") i Krakowiak ("Szopka warszawska"). W 1915 należał do zespołu T. Współczesnego w Warszawie. Później występował w Moskwie. Od marca 1918 do 1920 był lubianym przez publiczność pieśniarzem warsz. t. Miraż. Na sez. 1920/21 zaangażował się do T. Miejskiego w Bydgoszczy; w sez. 1921/22 śpiewał także w tym teatrze partię Jontka. W sez. 1926/27 i 1927/28 należał do grupy solistów operetkowych w T. Miejskim w Bydgoszczy. Ceniono jego głos i subtelną grę. Bibl.: Formanowicz; Karwacka: Momus s. 136, 138, 141, 143, 180; Lorentowicz: T. Polski; Sempoliński: Wielcy artyści (il.); Dz. Kij. 1915 (20 X); Echo Pol. 1915 nr 4; Kur. Warsz. 1911 nr 173, 192, 1919 nr 146, 1921 nr 281, 1927 nr 128; Młoda Muz. 1909 nr 10 (P. Rytel); Prz. Tyg. 1904 nr 9; Scena i Szt. 1908 nr 20, 1912 nr 21, 43; Straus: Repertuar 1914-15; Programy, IS PAN. Ikon.: Fot. - MTWarszawa. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II. PWN Warszawa 1994
