Zenon Kalinowicz
KALINOWICZ Zenon (19 grudnia 1910 Warszawa – 6 grudnia 1962 Wrocław),
dyrektor teatru.
Był synem Jakuba, księgowego, i Pauliny, Kalinowiczów; mężem aktorki, reżyserki i kierowniczki artystycznej teatru Elżbiety Kalinowicz (ślub 12 stycznia 1940 we Lwowie). W 1929, po ukończeniu Gimnazjum im. Kościuszki, wstąpił na wydział prawa na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1931 studia przerwał, zamieszkał w Kaliszu, utrzymywał się z korepetycji, prowadził amatorski zespół kukiełkowy, był tam też kierownikiem imprez artystycznych w klubie wioślarskim. W 1936 przeniósł się do Łodzi i pracował jako urzędnik w młynie „Korona”. W 1939 zamieszkał we Lwowie. Stąd po wybuchu II wojny światowej wyjechał wraz z żoną, najpierw do Rostowa, a później do Szacht. Tam zorganizowali i do 1941 prowadzili teatr lalek.
Po wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej, zostali wywiezieni do Nowosybirska, a potem do Kisielowska, gdzie poznali Sergiusza Obrazcowa, występującego ze swym zespołem. Z jego rekomendacji Kalinowicz otrzymał pracę w teatrze dramatycznym, a następnie w teatrze lalkowym w Prokopiewsku. Przebywał tam aż do powrotu z żoną do Polski w kwietniu 1946.
Zamieszkał we Wrocławiu, gdzie wspólnie założyli Teatr Lalki i Aktora; działalność teatru zainaugurowali 18 października 1946 premierą Przygód Gęgorka. W sezonach 1946/47–1949/50 (od sezonu 1947/48 Teatr Młodego Widza) Kalinowicz był dyrektorem tej sceny. W 1950 przeniesiono go służbowo do Warszawy, gdzie od 1 października 1950 do 31 stycznia 1952 był zastępcą dyrektora w Teatrze Ateneum. Później wrócił do Wrocławia, w 1954–62 pracował w Młodzieżowym Domu Kultury jako instruktor teatru lalek. Popełnił samobójstwo.
Bibliografia
Lalki i my. Wydawnictwo jubileuszowe z okazji 55-lecia Wrocławskiego Teatru Lalek. Red. M. Lubieniecka, Wrocław 2002; Pośród lalek i ludzi. Wydawnictwo jubileuszowe z okazji 50-lecia Wrocławskiego Teatru Lalek, Wrocław 1997; Waszkiel: Dzieje 1945–2000; Akt zgonu nr 1226/1962/II; Akta: Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieży, Wrocław (tu własnoręcznie spisany życiorys), Wydz. Spraw Obywatelskich Urząd Miejski Wrocław; Materiały i inf. Małgorzaty Bruder, Red. SBTP IS PAN.
Ikonografia
Fot. – ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
