Osoby

KOSZUTSKI Eugeniusz (26 XII 1881 Warszawa - 22 VIII 1946 Łódź), tancerz, baletmistrz, aktor, reży­ser. Był synem Feliksa K. i Marii z domu Popek, mężem aktorki Pauliny K. Ok. 1895 ukończył warsz. szkołę baletową i został zaangażowany do corps de ballet WTR, a 10 II 1901 mianowany koryfejem. Od 1902 występował w zespole J. Myszkowskiego, m.in. w 1904 w Lublinie, a w 1905 w Kijowie, następnie w t. lwow. i z zespołem tego t. w sez. letnich w Krako­wie, w 1918-20 w T. Powszechnym w Krakowie (30 XII 1919 obchodził tam jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej), w 1920-22 w operetce kra­kowskiej. Od 1923 współpracował z warsz. t. rewiowymi oraz z operetką warsz. jako tancerz, baletmistrz i reżyser, m.in. z t. Qui Pro Quo (1924), Perskie Oko (1925, 1926), t. Nowości (1927, 1928). W 1929 wystę­pował w t. Gong we Lwowie, w 1930 był kierownikiem rewiowego t. Uśmiech Warszawy, w 1931-32 współ­pracował z rewiowym t. Ananas, 1932/33 z t. Banda oraz T. Polskim i T. Małym, w 1933 z t. Cyganeria, w 1934 z T. Narodowym, w 1936 i 1938 z T. Letnim, w 1936 z t. Cyrulik Warszawski, 1939 z t. Buffo. Pro­wadził także własny zespół baletowy tzw. Koszutsky Girls, z którym często występował w filmach. Po II woj­nie świat. był reżyserem łódzkiego t. Syrena. Grał także niekiedy drobne role w dramacie, m.in. Piocha ("Robert i Bertrand, czyli Dwaj złodzieje"), Hubiczka ("Teatr amatorski"). Drugą jego żoną była Stanisława z Podkowiczów. Bibl.: Banaszkiewicz, Witczak; Filler: Operetka; Jewsiewicki: Materiały; Kaszyński: Teatr łódz.; Lorentowicz: T. Polski; PSB XIV (J. Pudełek); Sempoliński: Wielcy artyści; Krak. Prz. teatr. 1920 nr 1 (il.); Kur. warsz. 1901 nr 42; Scena pol. 1922 nr 11, 12; Spis ZASP 1923; Afisze i programy IS PAN, MTWarszawa; Akt zgonu 3954/46, USC Łódź-Śródmieście. Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - IS PAN, MTWarszawa. Film.: 1931 -Dziesięciu z Pawiaka; 1932 - Romeo i Julcia; 1933 - Dwanaście krzeseł, Każdemu wolno kochać, Zabawka; 1934 - Co mój mąż robi w nocy, Młody las; 1935 - ABC mi­łości, Dodek na froncie, Manewry miłosne, Wacuś; 1936 - Bohaterowie Sybiru, Pan Twardowski, Papa się żeni, Róża, 1937 - Królowa przedmieścia, Znachor. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973