Stanisław Gęsicki
GĘSICKI Stanisław (17 kwietnia 1915 Nowy Jork – 22 września 1993 Warszawa),
dyrektor teatru.
Był synem Stanisława Gęsickiego i Florentyny z Majewskich; mężem Adeli z domu Deske. W 1920 przyjechał z rodziną do Polski. W 1935 ukończył gimnazjum humanistyczne w Lipnie, następnie odbył trzyletnią służbę w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939, dostał się do niewoli, z której uciekł. Lata II wojny światowej i okupacji niemieckiej przeżył w Warszawie, po upadku powstania został wywieziony do obozu w Mauthausen. Po wojnie mieszkał i pracował w Warszawie.
W 1945–52 był inspektorem ds. teatrów w Najwyższej Izbie Kontroli. W 1948–51 studiował w Wyższej Szkole Nauk Administracyjnych. W 1952–56 był naczelnikiem Wydziału Planowania w Centralnym Zarządzie Estrady, w 1956–58 zastępcą dyrektora (ds. administracyjnych) w Teatrze Komedia. Od 1958 pracował jako dyrektor administracyjny w Teatrze Lalek Guliwer, a od 1 czerwca 1960 do końca sezonu 1962/63 pełnił tu funkcję dyrektora naczelnego. W 1963–71 był dyrektorem administracyjnym Operetki Warszawskiej w 1971–77 dyrektorem ds. administracyjnych w Teatrze Studio. We wrześniu 1977 przeszedł na emeryturę. Od 15 lipca 1982 do 30 kwietnia 1984 był dyrektorem Biura Związku Artystów Scen Polskich w Warszawie. W 1988–89 wchodził w skład Głównej Komisji Rewizyjnej Związku Artystów Scen Polskich.
Bibliografia
Almanach 1993/94; Artyści sceny polskiej ZASP 1918–2008. Księga jubileuszowa pod red. A. Rozhina, Warszawa 2008 s. 394, 546; T. Lalek Guliwer 1945–70; T. Studio 1972–82; Akt zgonu nr IV/2728/1993, Arch. USC Warszawa; Akta, T. Lalek Guliwer Warszawa, ZASP (fot.).
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
