Irena Dobrzyńska
DOBRZYŃSKA Irena, z domu Korba (30 czerwca 1912 Warszawa – 25 sierpnia 1995 Warszawa),
aktorka, inspicjentka, suflerka.
Była córką rzemieślnika Stanisława Korby i Marii z Kubalów; żoną aktora i inspicjenta Romana Dobrzyńskiego. Ukończyła cztery klasy szkoły handlowej w Warszawie. Od 1930 angażowała się, jak pisała w życiorysie, do teatrów rewiowych jako pieśniarka. W czasie II wojny światowej była na utrzymaniu męża. Po upadku powstania warszawskiego została wywieziona do Niemiec, skąd na początku 1945 wróciła do Polski.
Razem z mężem przeniosła się do Łodzi, gdzie, według własnej relacji, w 1945–47 była aktorką w amatorskim Teatrze Robotniczym, w 1947–48 grała w objazdowych imprezach teatralnych, które organizował mąż pod nazwą Zrzeszeniowy Teatr Objazdowy na Województwo Łódzkie, w 1949–50 kierowała w Łodzi świetlicą kulturalną, a w 1950–51 występowała w Wojewódzkim Teatrze Objazdowym przy Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Łodzi.
Od sezonu 1952/53 do końca 1955/56 była suflerką i inspicjentką w Teatrach Dramatycznych w Częstochowie. Z początkiem sezonu 1956/57 przeniosła się do Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu, gdzie pracowała na etacie inspicjentki do 30 grudnia 1972, to jest do przejścia na emeryturę. W obu teatrach powierzano jej małe zadania aktorskie, wielokrotnie też statystowała w przedstawieniach. Choć niekiedy nazwisko Dobrzyńskiej było umieszczane w spisie zespołu aktorskiego, to zawsze jednak była na etacie inspicjentki.
Zagrała w Częstochowie m.in.: Babę (Mieszczanie) i Teresę (Twarz i maska) – 1956; w Kaliszu: Sługę (Ich czworo, 1958), Sekretarkę (Kuglarze, 1961); Trędowatą (Tristan i Izolda), Strażniczkę I (Gwałtu, co się dzieje!) i Czarta II (Wesele) – 1962; Siostrę (Pamiętnik matki, 1965).
Bibliografia
Almanach 1994/95; Kaszyński: Teatralia; Akta; Arch. T. im. Bogusławskiego, Kalisz; Akta (fot.), ZASP; Programy, IS PAN (m.in. „Beatryks Cenci”, 19 V 1955, wyd. z okazji 10-lecia t. w Częstochowie; tu il.); Almanach 1944–59.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
