Osoby

Konstanty Mackiewicz (2 XI 1894 Małoryta na Białorusi - 30 IX 1985 Łódź), malarz, scenograf. Kształcił się w Rosji, m. in. w Odessie, Penzie, następnie uczył w szkole malarstwa w Jekaterinburgu, był też dekoratorem miejscowego teatru. W t. letnim w Kursku opracował opery Pajace Leoncavalla i Fausta Gounoda. Na początku l. dwudziestych pracował jako scenograf T. Miejskiego w Grodnie ("Kordian" Słowackiego), w l. 1922-26 T. Miejskiego, potem T. Semafor we Lwowie ("Nie-boska komedia" Krasińskiego), w l. 1926-39 T. Miejskiego, potem także Letniego i Popularnego w Łodzi. Przykłady prac: "Persy" Zwierżontkowskaja Witkacego (1927), "Don Juan" Zorilli (1928), "Pygmalion" Shawa, "Wesele Figara" Beaumarchais, "Panna Maliczewska" Zapolskiej (1929), "Hamlet" Shakesperae'a, "Wyzwolenie" Wyspiańskiego (1930), "Sędziowie i Warszawianka" Wyspiańskiego, "Cyd" Corneille'a-Wyspiańskiego, "Poskromienie złośnicy" Shakespeare'a (1935), "Jegor Bulyczow" Gorkiego, "Balladyna" Słowackiego (1936), "Wieczór Trzech Króli" Shakespeare'a (1937), "Królowa przedmieścia" Krumłowskiego (1938). Gościnnie współpracował z T. Nowości i Komedii Muzycznej w Warszawie, gdzie przygotował oprawę scen. widowiska operetkowego "80 nocy dookoła półświatka" (1926), "Izabellę" Gilberta (1930), "Carewicza" Lehara (1931). Po wojnie uprawiał głównie malarstwo, a tylko sporadycznie scenografię. Mieszkając nadal w Łodzi opracował "Żołnierza i bohatera" Shawa (T. Kameralny Domu Żołnierza, 1947), był kier. plastycznym T. L. Arlekin (sez. 1948/49), przygotował tu lalki i dekorację do "Złotej rybki" Tarachowskiej (sez. 1949/50) i "Ciżemki ze smoczej skóry" Iłowskiego (sez. 1953/54), ponadto w T. Dramatycznym we Wrocławiu - Szalone pieniądze Ostrowskiego (1949). Źródło: Almanach sceny polskiej 1985/86. Tom XXVII. Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1993.