Helena Jakimowiczówna
JAKIMOWICZÓWNA, Jachimowiczówna, Helena, także Habdank (działała 1914–1923),
aktorka.
Od sezonu 1914/15 była członkinią Towarzystwa Artystycznego „Lutnia” w Wilnie i brała udział w wieczorach literacko-dramatycznych i przedstawieniach amatorskiej Sekcji Literacko-Dramatycznej „Lutni” pod kierownictwem Antoniego Kliszewskiego. Zespół ten w 1916 stał się zawodowym teatrem udziałowym i używał nazwy Teatr Polski w „Lutni”, a Jakimowiczówna w sezonie 1915/16 weszła w jego skład. Była wymieniana wśród wykonawców głównych ról; zagrała m.in.: Rózię (Dożywocie), Marcysię (Sąsiadka Tadeusza Jaroszyńskiego), Córkę Krzeptowskiego (Ach, to Zakopane!). Od lipca do połowy września 1916 grała też z tym zespołem w wileńskim Teatrze Letnim w Ogrodzie Bernardyńskim, np. Walerię (Nauczycielka Władysława Koziebrodzkiego), a w sezonie 1916/17 ponownie w siedzibie „Lutni”. Chwalona była wtedy przez prasę za dobrą, „pomysłową grę”, m.in. w rolach Hesi (Moralność pani Dulskiej) czy Madzi (Baby). W sezonie 1917/18 nadal występowała w Teatrze Polskim w „Lutni”, np. w roli Soni (Sybir), a od lipca 1918 i potem w sezonach 1918/19 i 1919/20 ciągle w Wilnie w Teatrze Ludowym (też pod nazwą Polski Teatr Ludowy) i zagrała tu Rzędziana (Ogniem i mieczem). W sezonie 1922/23 ponownie była w zespole Teatru Polskiego w „Lutni” pod dyrekcją Franciszka Rychłowskiego; należała też w tym czasie do Związku Artystów Scen Polskich. W opinii recenzentów „Dziennika Wileńskiego” była aktorką wyróżniającą się w okresie swych występów na scenach wileńskich.
Bibliografia
Sprawozdanie Wileńskiego Towarzystwa „Lutnia” za rok 1913/14, Wilno 1913; Dz. Wil. 1916 nr 9, 11, 14, 47, 44, 46, 38, 73, 74, 91, 94, 98, 99, 107, 114, 116, 124, 126, 128, 139, 168, 170, 177, 204, 223, 228, 234, 243, 246, 256, 1917 nr 21, 32, 35, 65, 84, 91, 94, 129, 133, 210, 260, 269, 1918 nr 265, 1919 nr 42, 48, 71, 77; Ekran i Scena 1923 nr 6; Scena Pol. 1922 z. 6–7 s. 39, z. 8–10 s. 48, 1923 z. 1–3 s. 83.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
