Jerzy Katarasiński
KATARASIŃSKI Jerzy (17 grudnia 1936 Łódź – 7 lutego 1989 Łódź),
aktor.
Był synem Zygmunta Katarasińskiego, robotnika w przemyśle włókienniczym, i Anny z Gałeckich; mężem Iwony Śledzińskiej-Katarasińskiej, dziennikarki, posłanki do Sejmu RP (ślub 23 czerwca 1962 w Łodzi). Całe życie działał w rodzinnej Łodzi. Tu w 1953 zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym, a potem przez dwa lata (1953/54, 1954/55) studiował w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej; studia teatralne przerwał, przeniósł się na Wydział Filologiczny Uniwersytetu Łódzkiej i w 1960 ukończył filologię polską. Podczas studiów grał i reżyserował w teatralnych zespołach studenckich (np. w Hurmaczku).
Został dziennikarzem; znany był przede wszystkim jako krytyk teatralny i literacki oraz publicysta kulturalny. Publikował m.in. w „Dzienniku Łódzkim”, „Odgłosach”, redagował łódzki informator kulturalny „Kalejdoskop”, współpracował z „Teatrem”. Stale interesował się teatrem studenckim w Łodzi; w 1962 w Studenckim Teatrze Zderzenia reżyserował przedstawienie Marynarka. Od 1969 związany był w Łodzi z Teatrem 77, najpierw jako recenzent premier, potem doradca, przyjaciel, czasami aktor. W 1968–79 dla Wytwórni Filmów Oświatowych pisał komentarze do filmów dokumentalnych. W 1972 otrzymał nagrodę publicystyczną Klubu Krytyki Teatralnej przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich za „publicystykę teatralną inspirującą rozwój życia teatralnego w Łodzi”. Od 1976 współpracował z TVP, realizował np. filmy o Łódzkich Spotkaniach Baletowych i Przeglądach Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych. Od 1982, po wprowadzeniu stanu wojennego, negatywnie zweryfikowany i pozbawiony prawa wykonywania zawodu dziennikarza, był redaktorem prasy podziemnej i działaczem Duszpasterstwa Środowisk Twórczych przy kościele Jezuitów w Łodzi. Współpracował z Teatrem 77 jako aktor, a w marcu 1983 zaangażował się do jego zespołu aktorskiego na etat. W 1987 zdał w Warszawie aktorski egzamin eksternistyczny.
Jego role to: Nauczyciel Meyer (Kaspar Hauser, 1984), Harry (Nawrócony według Marka Hłaski, 1986), Hippostrat (Bogowie i ja, 1987); grał również w przedstawieniach: Tren weselny (1982), Kazanie (1984), Mari (1988). Był w obsadach dwóch spektakli Teatru 77, które nie doczekały się oficjalnych premier: Sprawa Hrabaka (jako Pekić, 1984) i Bruno (1985). Wziął udział w Międzynarodowym Projekcie Teatralnym „Razem” w Kopenhadze (1983) oraz w kilku spotkaniach poetyckich „Obok teatru”. Od 1999 przyznawana jest nagroda imienia Jerzego Katarasińskiego, ufundowana przez jego żonę, a kapituła nagrody wyróżnia nią młodych łódzkich krytyków piszących o sztuce.
Bibliografia
Almanach 1988/89; Teatry studenckie; Akta (fot.), ZASP; Programy, (m.in. „Moskwa-Pietuszki”, Teatr 77, Łódź 18 XII 1988; nota o K.; il.) i wycinki prasowe, IS PAN; Teatr 77. Jerzy Katarasiński. Katalog wystawy w Muzeum Miasta Łodzi, Łódź 2012 (nota o K.; il.); www.encyklopediateatru.pl; Inf. żony, Iwony Śledzińskiej-Katarasińskiej.
Ikonografia
Fot. – ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
