Georg Jarno
Ur. 3 VI 1868, Budapeszt. Zm. 25 V 1920, Wrocław. Po solidnych studiach muzycznych w Konserwatorium Budapeszteńskim pracował jako dyrygent w teatrach wielu miast niemieckich (Brema, Gera, Halle, Magdeburg i in.), aby wreszcie osiedlić się na dłużej w Wiedniu, a potem we Wrocławiu. Początkowo pisywał opery, wystawiając - bez większego powodzenia - "Die schwarze Kaschka" (1895), "Der Richter von Zalamea" wg Calderona (1899) i "Der zerbrochene Krug" wg Kleista (1903). Rozczarowany chłodnym przyjęciem tych dzieł i namówiony przez żonę swego brata, Józefa, niezmiernie popularną w Wiedniu subretkę Hansi Niese, zajął się operetką. Jego rzemieślniczą sprawność i skłonność do sentymentalizmu uzupełniała Niese wielkim temperamentem scenicznym i wdziękiem, dzięki którym utwory nabierały życia i cieszyły się dużym powodzeniem. Największy sukces odniosła "Krysia leśniczanka" ("Die Forsterchrist", 1907) - Jedyny pozostający do dziś w repertuarze utwór Jarna. W Polsce oglądaliśmy także pierwszą jego operetkę: "Złotą rybkę" ("Der Goldfisch", 1907). Pozostałe to: "Das Musikanienmodel" (1910; jednym z bohaterów jest tu Joseph Haydn), "Die Marine-Gustl" (1912), "Das Farmermadchen" (1913), "Jungfer Sonnenschein" (1918), Mein Annerl" (1918). Źródło: Przewodnik Operetkowy Lucjan Kydryński, PWM 1994
