Kalendarium

Warszawa, Teatr Narodowy: prapremiera pięcioaktowej tragedii wierszem pt. Bolesław Wtóry (Bolesław Śmiały) Franciszka Wężyka.

W długiej, trzyczęściowej recenzji jeden z „Iksów” (prawdopodobnie Franciszek Morawski, poeta, dramatopisarz, tłumacz, były minister wojny podczas insurekcji kościuszkowskiej, uczestnik kampanii napoleońskiej) przeprowadził gruntowną analizę psychologiczno-formalną utworu, wykazując większe i mniejsze potknięcia:

„zamilczeć nie można przesady, nadętości, ubiegania się za antytezami i braku gustu, który w niektórych miejscach przebija” (w rec. z 24 grudnia). „Co do gry aktorów w sztuce, [...] dwie tylko role zabierają całą uwagę: król i biskup; inne są powszedniejszymi”; biskupa Stanisława ze Szczepanowa, pełnego „szlachetności, słodyczy i mocy” zagrał Bonawentura Kudlicz, w roli Bolesława Śmiałego wystąpił Ignacy Werowski: „Autor tak srogim, tak dzikim chciał mieć charakter Bolesława, iż nie zostawił aktorowi do wydania innych cieni, jak gniewu, zemsty, wściekłości i zgryzoty. Tkliwość nie znalazła nawet miejsca przy miłości” (Krystynę, jego żonę i królową, zagrała Józefa Ledóchowska). (Cyt. za: Recenzje teatralne Towarzystwa Iksów 1815-1819, opracował i wstępem opatrzył Jacek Lipiński, przypisy: J. Lipiński, Zbigniew Jabłoński, Wrocław 1956 Ossolineum, s. 222, 223-224; recenzje ukazały się 21, 24 i 28 grudnia.).