Wydobyć prawdę o człowieku
To mój kolejny spektakl, który powstaje na podstawie dramaturgii Terleckiego. Wcześniej zrealizowałem Mateczkę. Z Dragonem zapoznałem się jeszcze w maszynopisie, kilkakrotnie rozmawialiśmy o dramacie z autorem. Powierzył mi jego realizację. Niektórych zmian w tekście nie zdążył już przeprowadzić. Adaptację dla Teatru TV zrobiłem sam.
Terlecki nie kreśli rysunku Sędziego-Rosjanina w sposób uproszczony — według stereotypowych opinii, że zaborca musi być tylko postacią negatywną. Postrzega Barteniewa-mordercę, także jako człowieka. To spojrzenie bardzo humanistyczne i wartościowe, w kontrze do obiegowych, łatwych ocen. Terlecki myli, nieoczekiwanie pokazuje nowe tropy. W momencie, kiedy Sędziemu wydaje się, że wie już wszystko o sprawie, następuje zwrot akcji, zmienia się przebieg śledztwa. Jednak Sędzia niezmiennie uważa za najważniejsze ustalenie prawdziwych motywów działania rosyjskiego oficera. Chodzi mu nie tylko o sprawę zabójstwa kochanki, ale przede wszystkim wydobycie prawdy o Barteniewie — człowieku. Sędzia nie poprzestaje na ustaleniu faktów, ale usiłuje dociec, co naprawdę kierowało rosyjskim oficerem, kiedy popełnił zbrodnię. Prawda o drugim człowieku jest bardzo trudna do wydobycia, bo zawsze są dwa punkty widzenia: inaczej widzimy się sami, a inaczej postrzegają nas ludzie.
Ta tragedia wstrząsnęła całą Warszawą. Odbijała się echem w Europie. Sprawa do dzisiaj nie jest jednoznacznie wyjaśniona. Dragon interesował mnie przede wszystkim od strony psychologicznej. Staraliśmy się skupić na tym, co istnieje między słowami, dialogami, co jest w milczeniu bohaterów.
