Czy Witkacy nas wyzwoli?
Teatralny geniusz narodził się 24 lutego 1885 roku. Dzieciństwo od początku miał artystycznie naznaczone — matką chrzestną Stanisława Ignacego była sama Helena Modrzejewska, wielka szekspirowska aktorka, ojcem chrzestnym zaś legendarny góral Jan Krzeptowski Sabala, gawędziarz i pieśniarz. Z Witkacym, wizjonerem teatru, filozofem, malarzem, pisarzem, fotografem, raz po raz zmagają się polscy reżyserzy i aktorzy. Zmagają, bo przecież jego dramaty to nieskończone tajemnicze frazy zapisane według wytycznych Czystej Formy. Mistrz scen alternatywnych, autor, którego sztuki co sezon widnieją na afiszach teatrów dramatycznych. W piątek wieczorem w Teatrze Polskim zobaczymy premierę jego Nowego wyzwolenia.
Nieśmiało także widzowie mogą liczyć na artystyczne wyzwolenie. Szczególnie na wyzwolenie z teatralnych stereotypów. Jest bowiem spora szansa, że ta premiera przełamie kolejne tabu bielskiej sceny. Dyrektor Robert Talarczyk pozwolił na inscenizacyjną pracę bardzo młodym twórcom. Odważył się oddać scenę w nieznane ręce, jak kiedyś zrobiono to ze sceną wałbrzyskiego teatru, pozwalając wykazać się na niej Janowi Klacie. Do pracy nad tekstem Witkacego zabrali się w Bielsku Michał Buszewicz (praca dramaturgiczna) oraz młoda reżyserka Ewelina Marciniak, uczennica Krystiana Lupy. Przedstawienie powstaje we współpracy Teatru Polskiego z Centrum Sztuki „Kontrast”.
Realizatorzy prowokacyjnie pytają, czy nienasycenie bohaterów dramatu i ich wieczne dążenie do nowych doznań, których szukają w seksie, władzy czy w upokorzeniu drugiego człowieka, nie jest podobnym zniewoleniem do tego, które dotyczy nas bezpośrednio dziś? O wszelkich inspiracjach twórco wi przywołanych kontekstach można przeczytać na stworzonej specjalnie na potrzeby przedstawienia stronie internetowej (www.nowewyzwolenie.pl). W premierowej obsadzie: Marta Sawicka, Rafał Sawicki, Tomasz Drabek, Jadwiga Grygierczyk, Julia Wyszyńska oraz gościnnie Sabina Głuch. Scenografia: Elżbieta Szurpicka.
