Śmiech do kwadratu
Wydawałoby się, że w ostatnich dniach nie może się zdarzyć nic śmieszniejszego od afery żelatynowej. A jednak… Najnowsza premiera Teatru Kwadrat bawi do tez.
Istnieje podobieństwo między głównym bohaterem farsy Raya Cooneya Wszystko w rodzinie a naszymi politykami, którzy ugrzęźli w galarecie. Oni tak samo jak Dr Dawid Mortimore po prostu kręcą. Ale tłumaczenia rzecznika rząd u o tym, jak działają mikrofony na posiedzeniu rady ministrów są dziecięco naiwne w porównaniu z tym, co wyprawia Mortimore. Szacowny neurolog sztukę wpierania dziecka w brzuch opanował do perfekcji.
A właśnie dziecko, grzech młodości, jest przyczyną wszystkich kłopotów pana doktora. Nie chcąc się przyznać do ojcostwa musi lawirować między żoną, dawną kochanką a synkiem, który wyrósł na dorodnego punka. Mortimore przy okazji wciąga do swoich matactw szefa, przyjaciela i personel medyczny szpitala, w którym pracuje.
Nie sposób opisać tego, co się dzieje w sztuce Cooneya. Autor stosuje z precyzją zegarmistrza wszystkie klasyczne chwyty farsowe: qui pro quo, przebieranki, żarty słowne i sytuacyjne. Stężenie absurdu osiąga szczyty w tempie wyścigu Formuły 1.
Wszystko w rodzinie wydawałoby się sztuczką skończenie kretyńską, gdyby nie to, że na przedstawieniu Teatru Kwadrat publiczność śmieje się do rozpuku. Powodzenie farsie zapewniają oczywiście aktorzy m.in. Andrzej Kopiczyński w roli Mortimera, Andrzej Szopa, Ewa Wencel, Ewa Borowik, Barbara Rylska i Marek Siudym. Galerię figur komicznych dopełnia Jerzy Turek w roli poczciwego sierżanta policji i Jerzy Bończak jako staruszek-pacjent o wyjątkowo wesołym usposobieniu.
Jest jeszcze jeden dowód na sukces najnowszej premiery w Kwadracie. Pani w kasie tuż przed spektaklem do grupki oczekujących widzów powiedziała: „Biletów na stojące miejsca już nie ma”.
