Polska prapremiera „Czarnej maski”
Artystycznym wydarzeniem jesieni 1987 była w niedzielę w Teatrze Wielkim im. S. Moniuszki prapremiera polska Czarnej maski wg Gerharta Hauptmanna.
W bogatej i wszechstronnie zróżnicowanej twórczości Krzysztofa Pendereckiego jest to trzecia opera. Powstała ona w latach 1985/1986 na zamówienie festiwalu w Salzburgu. Tam też 15 sierpnia ubiegłego roku odbyło się jej światowe prawykonanie.
Polska prapremiera w Poznaniu, czwarte wykonanie po Salzburgu i Wiedniu (na scenie Staatsoper) przyjęta entuzjastycznie przez audytorium, potwierdza ponad wszelką wątpliwość wielkość dzieła, wzbogacającego współczesny teatr muzyczny. Na przedstawienie przybył do Poznania, witany owacyjnie, kompozytor.
Tym razem na widowni poznańskiego gmachu „Pod Pegazem” zgromadziła się plejada czołowych reprezentantów polskiego świata muzycznego (reżyserów, szefów impresariatów, dyrektorów teatrów, krytyków) a także liczne grono gości zagranicznych; dla miejscowych melomanów nie pozostało już wiele biletów wstępu. We wtorek 27 bm. — drugie premierowe przedstawienie.
Czarna maska wystawiona została, zgodnie z życzeniem kompozytora, w wersji oryginalnej, tzn. w języku niemieckim; warto zaopatrzyć się więc w program, starannie opracowany graficznie i zawierający pełne tłumaczenie libretta po polsku. Realizatorzy: kierownictwo muzyczne — Mieczysław Dondajewski, inscenizacja i reżyseria — Ryszard Peryt, scenografia — Ewa Starowieyska, kierownictwo chóru — Jolanta Dota-Komorowska, libretto — Harry Kupfer i Krzysztof Penderecki.
