Otwór w podłodze scenicznej, prowadzący do podscenia, zamykany klapą i wyposażony w drabinkę, schody lub mechanizm dźwigowy. Na ilustracji zapadnia tzw. angielska w kształcie gwiazdy. Źródło: Georges Moynet, „Trucs et décors”. Paris 1893
Aktor, pedagog, publicysta. W latach 1964–2005 w Starym Teatrze w Krakowie. Stawrogin w „Biesach”, Wielki Książę w „Nocy listopadowej”, Rogożyn w „Nastasji Filipownej” – w reż. Andrzeja Wajdy; Artur w „Tangu”, Józef K. w „Procesie” – w reż. Jerzego Jarockiego; Poeta w „Weselu” w reż. Jerzego Grzegorzewskiego. Na zdjęciu: Jan Nowicki jako Hans Christian Andersen w „Z życia glist”, reż. Krzysztof Babicki, prem. 2 lipca 1983, Stary Teatr, Kraków. Fot. Wojciech Plewiński
Teatr Laboratorium 13 Rzędów, Opole, prem. 10 października 1962. „Przedstawienie zamyka korowód więźniów, którzy w triumfie niosąc trupa, uważanego przez nich za zbawiciela, znak rozpaczliwie poszukiwanej nadziei – znikają w piecu krematoryjnym” (z programu II wariantu).
